Bugün benim için oldukça önemliydi, çok yakın gördüğüm bir aile dostumuzla sohbet ederken konu fotoğraflardan açıldı. Bana kızına ilk fotoğraf makinesini kendisinin aldığını anlattı. Keyifli bir sohbet gerçekleştirdik. Sonra ayrıldılar evimizden, zaten yurt dışında yaşadıkları için tekrar ne zaman gelecekleri bile meçhuldü. Böyle keyifle sohbet ettiğim insanların benden uzakta olması zaten benim için zor bir durumdu. Daha sonra annem aile dostumuzun onu aradığını yarım saate geleceklerini benim onu beklememi istediğini iletti. Heyecanla beklerken geldiklerini gördüm, heyecanım belli olmasın diye başka bir şeyle ilgileniyormuş gibi yaptım. Sonra bir baktım ki elinde bir fotoğraf makinesi var.. O an "yok canım daha neler bana değildir o."dedim içimden. Ama aynı zaman da lütfen benim olsun diye iç geçirdim. Bu anlar normal zaman dilimde 3 dk olsa da benim için saatler sürmüştü. Yanına gittiğimde fotoğraf makinesini bana uzattı ve bu senin için şanslıymışsın yanımdaymış makine dedi. Şaşkınlık içinde baktım annem itiraz etti, oysa sen benim kızım değil misin kendi kızımında ilk makinesini ben almıştım dedi. İşte o an benim için ölümsüzleşti.. Asla unutamayacağım bir an oldu. O kadar mutlu oldum ki saatlerce gördüğüm her şeyi çekmeye başladım. benim için önemli bir yol ayrımına imza atacak o makine artık ellerimde.
0 yorum:
Yorum Gönder